من حجمی دارم

که سطح آن صیقلی است

و درونش هم

من دوست داشتنت و دوست داشتنم را

با حضور نشانه ها

به رنگی می دیدم

که ما می دانستیم آنروزها

من اینبار

چشمم را نبسته ام که به هر جا برود

من ایستاده ام

راه به جایی نمی برد تردید

این روزها هوا جور دیگری است

این روزها نا آرامیم

از دوری و دلتنگی نیست

شاید ابرها کمی نزدیکترند

یا مه

اما می دانم

چراغ من پرسو تر است

این پرده برود

صبحها را نزدیکتر می بینی

کمی استوارتر

شجاعت تو راهگشا خواهد بود