این شعرها در جواب صفحه 11 و صفحه 17 کتابت است از طرف بابا

پژواک

صفحه 11


کلمات
گاهی گم می شوند
اما صدایشان می آید

صداهایی که
پاری وقتا
خوبند
و
پاری وقتا هم

نه
اما هر چند هستند
ما را می برند تا آنطرف خیال
تا مرز خاطره ها
تا آخر یادها
و در آخر
تو می مانی و من
نباید سکوت بکنی



صدایت خوبست
باشد که بشود

شبگرد 30/3/85





صفحه 17


چقدر تنهاست
این مرد
حتی اگر مردانه بگرید
هیچکس او را نمی بیند
که بخندد
نمی دانم چرا همیشه مرد ها تنها هستند ؟
یادت هست
سهراب هم تنها بود
علی هم تنهاست
شاید
همیشه باید یک جوری تنها باشیم
میدانم کسی هست که
از آن دور تر ها
صورتمان را
ببوسد



شبگرد 30/3/85
م شبگرد - محمد علی جوزی

به سادگی یک فکر کوتاه است

نیاندیشید، که عمق خیستان نخواهد کرد

به ظرافت یک برگ در سی و اند عمرم

آرام نگاه کنید می یابید

به آسمان اگر نگاه کنید

مرا آبی تر خواهید یافت

دنبال چه می گردید

زمین زیر پای شما خاکستری است

از سروان آزاد

به درختان سالها

سایه تان پایدار

ریشه در خاک داریم و سر با آسمان

ما ایستاده ایم

فرهیخته تر از پیش

درگیر باد نباشید

این من شادمان

نگاهی شیفته دارد

این من چون به لمس تو می آید

به پرستش خمار است

این من

سراسیمه از زمان

به کنه می کاود

تا از شادمانی تو

به خواب رود

کمی از تجربه به دور بود

آنان نمی دانستند

و ما

ساده

به بازی کودکانه

راه برده شدیم

اما اینجا

آسمان ما

هوایی تازه دارد

و خواهد گذشت

طعم لیکور

هوایی خنک

و اتاقی با طعم دود

و دستانت

عشق تو همه جا زیباست

شصت روز

دیوانه و مست می بینم

و مدهوشی در این خانه

و من می دانم

هرچه هست در اوست

قشنگ دیگر نتوانست تعبیری عاشقانه باشد

دچار هم کلمه مناسب حال من نیست

نینا

آسمانی دارد تا او

به درون سر کشیدن

نه از روی نیاز بود

هوای درون

انجامی می طلبید از نوع وجوب

گرم یا سرد

مناسب جایی است که حضور ارزش دارد

مشام

زنده به بوی بودن است