برای تو
پرنده من

که بالهایت باز است

پرواز آرزو نیست

باید بلندتر بپری تا

در اوج من

بال زدن

آسان باشد

فکر می کردم دیگر

نشانه ای برای ما نمی آید

امروز دریغ خوردم

در این میان

نشانه هایی که از نگاهمان رفته است

و خود

نشانه ای است

گاهی
صدایت
آوای فرشته ای را ماند
گاه
چون نوزادی در گوشم زمزمه می کنی
چاره ای نمی ماند
در خلوت به رقص آیم
این معمای حضورت را

کمی از حد او فراتر است

نمی داند

نه فقط چشمهای من

که حواسم

می شناسد این دو سایگی را

باران

چشمها را دوباره می شوید

نوعی دیگر است

وقتی گلهای فلفل را

نگاه می کنم

و

دودهای دور و برت را

از یاد می برم

و

دود

به آرامی

با باد می رود

و گلت می ماند

او می داند

همین کافی است که روزگارم به او باشد

شادی مضاعف است

هنگام که هر دو دانسته

در راه باشند

خوشحال و شاد وخندانم

قدر دنيا را مي دانم

خنده كنم من ، دست بزنم من

پا بكوبم من ، جوانم

در دلم غمي ندارم

زيرا هست سلامت جانم

عمر ما كوتاست ، چون گل صحراست

پس بياييد شادي كنيم

بياييد با هم بخوانيم

ترانه ي جواني را

گل بريزم من ، از سوي دامن

بر روي خرمن شادابم ، شادابم

****

تنهاییم را که با خودم دارم زمزمه می کنم

بعضی درزها را

با پشم شیشه نمی توان پر کرد

مرگ تدریجی است

سیاهی ذاتی نفرت بار آنها

تربیت

از نهاد بر آید

برای او

آنها و دیگران

و شاید خودت

خوشایند نباشد

اما حس داشتن

حس خوبی است

Get this widget Share Track details

Lyric

از درب پشتی

پنجره خانه مان را نگاه می کنم

هر روز

تا ساعت 3

نه یک بار

و هر بار

آرزویی با هر نگاه

خود گم کردگانی

راه نیافته

دست بسته به هایی و یاهویی

خوبست برایشان

تا دست به آستین کسی نکنند

مثل کسی که

فردا روز اولی است که

دختر بچه اش به مدرسه می رود

دیشب را نخوابیدم

ترکیبی است از مرکب های رنگی

برگهای کاغذ

در چند جا خط خطی

نوشته های موزون

و گاه

از قافیه در رفته

هر آنچه که هست

چون به هم آوریش

دختری است

با موهای کوتاه

لبخندی تا خنده بر لب

و گاهلحظه ای نگران

به حرمت دیگران

***

سراسر غوطه وری است

زندگی با او

تولدت مبارک

ساده است اگر از میان گسستن

بسان گدایی است

باری را نیمه بر زمین نهادن

گر بگریزی، نیستی

تعمقی دوباره می خواهد

مگر مردش نباشی

سی و سه سال گذشت

و من

نیاموختم که امروز را

با این هوایی که از دل به سرم می آید

چگونه به شب رسانم

این روزها شاید کمی بزرگ شده ایم

نه

شجاع باشم عمر دخیل است

سالها بی ترس

عاشق می شدیم

هرکس را و هر چیز را

امروز به بهانه

از کناری می رویم

...

راست گفته اند عشق باد جوانی می خواهد

کس را دخلی نیست

حتی تو

که من

حتی فقط

با نگاه به دختر کنار پنجره

از درون

ابری شوم

...

هوای گوارایی است

از ساعت 3 گذشته

آمده بودم

رادیو به واسطه همین کامپیوتر روشن

صدایی ناسور تا 5 خواند

بعد دلنشینی

کلامی را

برایم بازخوانی کرد

من به همان حال قدیم

چشمهایم تر شد

باد

وقتی به گلو افتاد

ستون را می شکند

سنگینی

در فلسفه پرواز نیست

دل خوش دارم

اگر صدای بال مگسی باشد

یا حرف های من

فهم به کمال رساند