تو کجایی

فکر کردی جایت را کسی می گیرد

تو تنها هستی

این میان

همین یک دو کلمه

شبم را سحر می سازد

این شبها

که آرام می خوابم را

از که دارم

این دل دونده مدهوش

این نگاه آرام را

از چه دارم

***

یک بوسه بر گوشه لبت

کافیست

دچار شده ام

سحر سحر چیز غریبی نیست

سالهاست که بیدارم می کند

اما

دچار عادت شدن چیز دیگری است

سنگینی احساس سینه ام را می فشارد

با تو هیچ نمی خواهم

15/11/76

***

تولدت مبارک

صبح شده بود

و من

هنوز طعم لبهایت را

تجربه می کردم

خاطره خوبی است که هنوز هم

تجربه اش می کنم

اما نمی دانم

تا کدام روز با من خواهد ماند

سالها گذشته است

آغوشت را بخواهم

مضیقه ای است

این بغلها نه آغوش است

نه بوس

***

فقط بادی است که می وزد

چشم به در دارد این مجنون

تو بودی که اول بار

مجنون خواندی مرا

و من

همچنان دیوانه ام

و

نمی دانم می زنم

شود که روزی به سحر برخیزم

هوای عاشقی است هنوز

حتی

به چند خط قانع می شوم

و خوب است که تو می دانی

فاصله

چه راه کوتاهی است