به صدا می آید گاهی

این پیمان درون

نگاه نگران من

نی از سبیل مردانگی است

مردان این اطراف به پشت نامردمانند

آنجا نشسته بودم

و او

یک در آن طرف تر

با صدایش آواز می خواند

" ....گفتمش آی ماه پیشونی آی جون جونم"

توصیفی ندارد

لذت آن لحظه من

سنگی به سالی شود لعل پاره ای
این حساس ببر
سر به آسمان
دیوانه به دوران
گرم مایه را
به سالی نه
به روزی تحمل را
سخت صبوری طلبد

زنهار تا به یک نفسش نشکنی به سنگ