روز راز ، من راست

به بلندی می رویم

و

منزل روزها

تولد آسمان مبارک

از نمی دانم در آمده بودم

نقش ضمیری

از سوال بی جواب کمی سایه انداخت

اما حالا

روشنی از درون است

من خوشحالم

من بر انگیخته ام

آری

سیل بیاید یا باران

باشد آنچه هست یا نی

من هستم

من هستم

گنجشک من

بال و پر هایش

پروازش

شادمانیش

و باز پروازش

مشت عشق

دستم را گرفت

کف دستم خودش را گذاشت و دستم را بست

مشتم هاله ای از گرما بود

گفت سفت نگه دارش

این منم

شنیدم صدایی را که می گفت

...

من

رسیده ام اکنون

نه راه بسیار است

پدر

صورتم

دستهایم

گاهی حتی سرفه هایم

طرحی از او را گرفته

و امروز ..24 اردیبهشت ماه است

من و جاری واژه های عشق تو
من وارث ابدی این واژه ها
من و باور پرواز و اوج
دوستت دارم
تولدت مبارک

مادر

جایی میان آسمان و خدا

ما

رسیده در کنار خدا

من

در چرا نمی دانم می زنم

و گاهی چرا

تو همیشه در جای خدا

سپاس او را

نگاهی

صدایی

قهوه ای

و ماهی

حالا خوشبخت ترم

دیگر

هوای مستی مرا نشاید

که خود مست ز بودن اویم